güven sorunu yaşamak

çok kötü bi şey arkadaşlar. tanıştığınız kişilere can ciğer olduklarınıza bile bi şüphe ile yaklaşıyorsunuz. keşke kurtulabilsem diyorum ama olmuyor.birisine güvenmek kumar oynamak gibi bi şey riski sevmediğim için çok ön yargılarım oluyor. güvenin sevin azizim. güvenebilmeyi öğrenmek güzel mesele.güvenmek, güvenebilmek güzel mesele.

ciddi ciddi hiç kimseye güvenmem çünkü güvenmemi gerektirecek bir sebep yok.herkes şüpheli

ben de herkese güvenirim. 1 saniye önce tanışalım isterseniz. en çok dikkat çeken tarafımdır

hiç kimseye güvenmezdim, kendi ailemden başka. kimseye güvenmediğim için sırtımdan bıçaklanmışlığım da yok. çevremde olup bitenleri gözlemleyince doğru yolda olduğumu fark ettim, hala güvenebileceğim kimsem yok, ailem dışında. en iyi arkadaşıma bile güvenmiyorum, beni asla satmayacağını bilsem bile.

şüphe etmediğin tek kişi sensin. herkesin bir gün sahteleştiğini gördüğünden beri kimseye inanmıyosun. sırtını dönemiyosun en çok yaran orada çünkü. yüzüne bakamıyosun her sözünde bir yalan varmış hissine kapılıyosun. sözün en yalın haliyle, bu evrende güvenebileceğin tek bir kişi dahi kalmadığını sanıyosun. ve tüm bu güven yoksunluğu zamanında çok güvenişinin bedeli. ve sen o bedeli baktığın her yüzde her an ödüyosun.işte yaşadığımız sorun tam olarak bu..

bu bi sorun değil bu benim rutinim.

ben allaha inanmıyoeum sana mı inanıcam be

güvenmemek değil,asıl sorun güvenmektir

güveni kırılan insanların sorunudur yani herkesin

sen hiç en çok güvendiğin birinden sana güvenmiyorum lafını duydun mu o günden beri kimseye güvenim kalmadı

leş gibi bi şey arkadaşlar. hiç bir yerde hiç kimsenin yanında kendini güvende hissedememek çok kötü

bende var. kimseye güvenemez oldum, bunu aşmaya çalışıyorum ama nerdeee, zor sanırım..

bir insana güvendiğimizde iki sonuçtan birini elde edeceğimiz kesindir. ya yaşam boyu bir dost, ya da hayat boyu bir ders yani

bendeki aynı annelerin dışarıdaki herkesi katil veya sapık olarak görmesi gibi bir şey. artık etrafımda herkese her şeyi yapabilir gözüyle bakıyorum

hayatımda bu konuda o kadar çok darbe yedim ki artık kimseye bir gram güvenim kalmamıştı. en son geçen gün çok fazla bir şekilde bir insana güvenmiştim o da tekrardan başkasına güvenmeyeceğimi öğretip tekrardan bu duygunun anasını ağlattı çok şükür.

zamanında çok sırtımızdan bıçaklayan olduğu için normal güven sorunu yaşamak

başkasına güvenememek sorun değil de insan kendine bile güvenemeyince başlıyor sıkıntılar

manitanız varsa içinizi kemiren kurtçuk, bitince anlıyosunuz ki sadece kemirmemiş....

benle ne sorununuz var!

onu yaşamışsanız bi daha hiçbir şey eskisi gibi olmuyo

oturduğum apartman (bkz: güven )

hayatta en güvenmediğim insan babamken kimseye güvenmem beklenemez. zor bir durumdur, yediğin her kazıkta insanlara güvenmemeyi iyice iyice tecrübe edersin.

şimdi 4 kardeşiz. bir abim iki erkek kardeşim var. 3 erkek bir de babam etti 4. babamda görmedim ama karfeşlerimin kızlar hakkında dedikleri her gün yaşadıkları şeyleri duyunca bir de üstüne ilk erkek arkadaşımın yalanlarını görünce çok güzel yaşadım güven sorununu.

hayatım boyunca birisine tam anlamıyla güvenebileceğimi sanmıyorum. belki de paranoyağımdır.

her insanı bir tuttuğunuz için oluyor bu. size lönk diye güvenin demiyorum ama o bana bunu yapmıştı buda aynı bok diye yaklaşırsanız tabi güven sorunu olur.

ilk başta herkese güvenirim sonra eğer birisinin yalanını yakalarsam ister istemez güvenim kırılır dediği her şeyde şüphe ararım önceden yalan söylemişti hadi yine söylüyorsa düşüncesi hep olur bazen zor oluyor ama kişilik. ama güvendiğimede tam güvenirim velhasılı kelam yalan kötü şey

ben kendime bile güvenmiyorum bazen onu nasıl yapcaz

güven diyince aklıma kedi geliyor. wtf demi? değil işte. sözlük insanın iliklerine işiyor resmen.

en büyük sorunum insan ailesinden bile şüphe duyar mi ya hastalık gibi bişey sanki herkes sana bişey yapacakmış gibi

aşılabilecek bir şey değil, herkes iyi insanlarla karşılaşır inşallah bundan sonra

doğru kişiyi kaybetmenize neden olur, sebebini anlatamazsınız. o gider ve siz el çenede bakarsınız. keşke anlatabilseydim böyle olmazdı deyip kendi kendinizi bitirirsiniz de onun haberi olmaz, ona açıklama yaparken en doğrusu olan düz anlatım yerine saçma sapan kelimeler tercih edip dibe batarsınız. güven problemi olan insanın en büyük sorunu budur işte; doğru insanı kaybeder hiç birisi uğruna.

hiç güven problemi yaşamadım. şükürler olsun ki hayatıma hep güzel insanlar girdi. bu zamana kadar tanıdığım hiçbir insandan pişman değilim. yapıcı olmayı ve huzur sağlamayı amaçlayan biriyimdir. karşımdaki insanı sadece tanıdığım zamana göre veya çocukluğuna göre ele almam. etrafındaki insanlara ve ailesine göre de ele alırım. nasıl bir yaşantı içinde olduğunu vs. bütün bunların sonunda kişiye davranılması gerektiği gibi davranır sorun çıkmasını/çıkartmasını engellerim. bu sırada kendimi suistimal etmiyorum tabi. ha sorun yaşamadım mı hiç? evet yaşadım. ama her zaman sorundan ders çıkarttım. birçok şeyi gördüm ve devamında başka sorunlarda ona göre davrandım. pat diye kimseyi sokmadım hayatıma, kimseye pat diye dostum demedim. ufak tefek gözlemlerle bile nasıl biri olduğunu kavrayıp öyle soktum hayatıma. dikkat ettim hep. aynı müzikleri dinleyip, aynı yemekleri sevmek sizi çok iyi dost, sevgili yapmaz. birbirinizi çok iyi tanıyıp, anlayabilmek dost yapar sizi. elemanın sevgilisi arkadaşlarıyla buluşacak "acaba karşı cins var mıdır? varsa bakar mı? karşı cins buna sarkar mı?" kaygısına giriliyor hemen. mesela bunun güvenle değil tanımakla alâkası var. ulan hayatına sokup sevgilim dediğin kişi gerçekten insansa, girdiği çıktığı ortamın seviyesi bellidir zaten. neyse şu an 45 geçiyor geç olmuş. kopyalayıp bekliyim 00.00'da atarım. demek istediğim şu kapıya çıkıyor kısmen; tanımadan güvenmeyin aq. vesselam(bunu diyince havalı oluyor) 00.04 olmuş yaa vesselam2

21. yy'da yaşanan en büyük sosyal sorun olarak gösterilebilir. sadece ikili ilişkiler değil bir çok toplum da aynı sorun. teknolojinin hayatımıza her gün bir adım daha sokulduğunu düşünürsek ilerleyen yıllarda sonuçları daha derin ve etkili olacaktır.

Herkese ve her şeye şüpheyle yaklaşmak çok yorucu. Kafamda dolaşan acaba sorularını susturamamak... İnsanlara küsebileceğim olaylar da yaşamadım fazla ama yine de bir korku var içimde. Kötülüğün ansızın beni yakalayacağını düşünüyorum. Paranoyak olmama az kaldı galiba

belirli bir yerden sonra insanı yalnızlığa iten hede. kime güvensek ihanet gördük en yakınlarımızdan dair. herkes hançerledi sırtımızdan. şimdi ne yeni biriyle tanışırım kolay kolay ne de çevremdekilere güvenebilirsin. ne tanıdıklarıma güvenebiliyorum ne de yeni kişiler tanıyabiliyorum. bazen kendime bile güvenemiyorum o derece paranoyak bir hâle geldim zamanla.